Trajtimi i abuzimit me benzodiazepinat, duke përfshirë analizën e simptomave

Benzodiazepinat ose benzot janë barna, struktura e të cilave përmban një unazë benzeni dhe një unazë diazepine. Ato janë gjithashtu pjesë e qetësuesve dhe anksiolitikëve për shkak të depresionit të sistemit nervor qendror dhe efekteve të lehtësimit të ankthit. Shembujt më të zakonshëm përfshijnë diazepamin, klonazepamin, lorazepamin, bromazepamin, xanax (alprazolam), rohypnolin, klordiazepoxidin.

Benzodiazepinat përshkruhen një herë ose shkurtimisht në situata të stresit akut të padurueshëm. Ekziston një keqkuptim se benzodiazepinat janë të dobishme për njerëzit me probleme mendore dhe psikologjike si sulmet e panikut, depresioni, ankthi dhe çrregullime të tjera kur merren siç duhet sipas recetës. Konsiderohet kështu për shkak se benzodiazepinat punojnë duke përmirësuar veprimin e GABA, duke i bërë neuronet më pak të ngacmueshëm. Megjithatë, pas disa javësh konsumim (nëse përdoren për më shumë se 21 ditë), ato mund të shkaktojnë varësi.

Nga ky artikull, do të mësoni gjithçka që duhet të dini për varësinë nga benzodiazepinat, cilat janë manifestimet e saj, si mund të trajtohet dhe cilat janë rezultatet e pritura të detoksifikimit prej tyre.

Varësia ndaj benzove ndodh mjaft shpejt. Pas dy deri në katër javë përdorimi të përditshëm, trupi mësohet me efektet e tyre. Ato krijojnë një ndjenjë mbrojtjeje, sigurie dhe stabiliteti. Kjo është zanafilla e varësisë nga benzot. Në një moment, trupi do të fillojë të tolerojë dozën e mëparshme dhe do të kërkojë doza më të larta për të ruajtur po të njëjtat ndjenja. Kjo do të përshpejtojë varësinë dhe do të nisë serinë e cikleve. Përfundimisht, sekuenca kulmon në varësinë pasuese nga benzodiazepina.

Jo shumë kohë pas përdorimit të benzodiazepinave, pacienti bëhet i shqetësuar, paranojak, agresiv dhe depresiv. Në mungesë të substancës, manifestohen simptomat e patolerueshme të ndërprerjes karakterizuar nga:

Gjithashtu, benzodiazepinat ndikojnë negativisht në të gjithë gjendjen fizike dhe psikologjike të trupit, veçanërisht në kujtesë. Ato mund të çojnë në të ashtuquajturën amnezi anterograde kur një person nuk arrin të kujtojë situata specifike, biseda, ngjarje për ca kohë.

Papritur, benzodiazepinat që jepnin paqe të brendshme dhe një iluzion të jetës kthehen kundër përdoruesit që është i pasigurt, i frikësuar dhe i paaftë për të funksionuar normalisht në fusha të ndryshme.

Kështu, benzodiazepinat mund të shkaktojnë varësi të fortë fizike dhe psikologjike. Ato përdoren shpesh nga pacientë të cilët tashmë janë të varur nga disa substanca të tjera droge si drogat opioide, ilaҫet kundër depresionit dhe/ose alkooli. Këto kombinime janë veçanërisht të rrezikshme.

Studimet sugjerojnë se varësia nga benzodiazepinat ndjek të njëjtën rrugë si ajo e opioideve dhe kanabinoideve. Varësia ndodh për shkak të rritjes së aktivitetit të neuroneve dopaminergjike, e cila ndërmjetëson nëpërmjet nëntipit alfa-3 të receptorëve GABA, të cilët shpjegojnë gjithashtu efektin shpërblyes tek përdoruesit e benzodiazepinave. Megjithëse nuk rekomandohet si trajtimi i linjës së parë dhe afatgjatë të ankthit dhe depresionit, benzot shpesh përshkruhen për shkak të fillimit të shpejtë të veprimit.

Megjithëse barnat benzoike janë qetësues, ato krijojnë shumë varësi. Abuzimi me benzodiazepinat dhe varësia mund të vijë me një gamë të gjerë simptomash. Këto përfshijnë përgjumjen, ndryshimet në sjellje, ndryshimet e humorit, dobësinë, moskoordinimin motorik dhe letargjinë. Këto njihen gjerësisht si shenjat e varësisë nga benzo, dhe abuzuesit gjithashtu kanë një rrezik në rritje të mendimeve për vetëvrasje.

Simptomat e tërheqjes zakonisht shfaqen kur një pacient përpiqet të ndërpresë papritmas barnat ose të ulë dozën pa monitorimin e duhur nga një mjek. Këto simptoma dhe pasoja të çrregullimit të përdorimit të benzodiazepinës (BUD) manifestohen me:

Qëllimi ideal i menaxhimit është të zbulojë shkakun e çrregullimit të varësisë bazuar në një analizë gjithëpërfshirëse dhe t’i qaset të gjithë procesit të trajtimit në përputhje me rrethanat. Trajtimi spitalor zakonisht zgjat 10-14 ditë për ta zgjidhur me sukses problemin e varësisë dhe për të stabilizuar gjendjen e pacientit. Ai është i ndarë në tre faza.

Diagnoza është faza e parë dhe e rëndësishme e trajtimit gjatë së cilës vlerësohet gjendja fizike dhe psikologjike e pacientit. Kjo është faza fillestare që pasohet nga formimi i një qasjeje individuale ndaj pacientit. Kjo i referohet një kombinimi të metodave të veçanta mjekësore që synojnë detoksifikimin pa dhimbje të trupit për të mbrojtur organet e dëmtuara dhe shëndetin e pacientit në të njëjtën kohë.

Ekzaminimi standard diagnostik për vlerësimin e gjendjes fizike përfshin:

Ekzaminimi standard diagnostik për vlerësimin e gjendjes psikologjike përfshin psikodiagnostikimin. Këto janë teste psikologjike që përdoren për të përcaktuar nivelin e varësisë, pasojat e përdorimit të substancave në shëndetin mendor, zbulimin e shenjave të çrregullimeve psikologjike, praninë e depresionit, shkallën e motivimit për shërim dhe ruajtjen e vetëkritikës së mekanizmave vullnetarë.

Pas vendosjes së diagnozës, ekipi i mjekëve zhvillon një plan trajtimi. Nëse zbulohen devijime në rezultate, kryhen teste shtesë dhe përshkruhet terapi për sëmundjet shoqëruese.

Në varësi të problemit, mund të bëhen analiza shtesë, duke përfshirë MRT, EEG, ekografi, rreze-x, endoskopi, medikamente dhe analiza të përqendrimit të barnave, ekzaminim kardiak, ekzaminim neurologjik, ekzaminim endokrinologjik.

Procesi i detoksifikimit fillon menjëherë dhe përfshin administrimin e përditshëm të infuzionit dhe medikamenteve brenda ditëve të para. Farmakoterapia (psiko-stabilizuesit dhe terapia e abstinencës) ndihmon në izolimin e ndryshimeve në tru që ndodhin për shkak të mungesës së benzodiazepinave. Simptomat e krizës zhduken dhe efekti i tyre reduktohet në minimum. Simptomat e ndërprerjes eliminohen gjithashtu dhe benzodiazepinat pastrohen nga trupi. Testet e rregullta kryhen detyrimisht derisa trupi të pastrohet plotësisht nga qetësuesi.

Gjatë detoksifikimit, pacienti është nën mbikëqyrje të vazhdueshme mjekësore. Gjithashtu, janë të domosdoshme:

• Eliminimi gradual i benzodiazepinave nga trupi.
• Pacienti mos të ndjejë dhimbje.
• Gjumi dhe oreksi i pacientit të kthehen në normalitet.
• Gjendja shpirtërore e pacientit të bëhet e qëndrueshme.
• Pacienti mos të ketë më ankth apo depresion.
• Detoksifikimi t’i japi pacientit aftësinë për të jetuar dhe funksionuar në të ardhmen pa tableta.

Në fund të trajtimit, vlerësohen rezultatet. Testet e urinës janë negative për benzodiazepinat dhe gjendja fizike dhe psikologjike e pacientit është e qëndrueshme. Përgatitja për dalje është bërë dhe pacientit e familjes së tij i jepen udhëzimet për t’u ndjekur më pas. Në bisedë me pacientin, mjekët planifikojnë aktivitetin e tyre të mëtejshëm dhe këshillojnë për rehabilitim dhe risocializim të suksesshëm në përpjekje për t’iu kthyer jetës normale.

Pas trajtimit, kur nuk vlerësohet rreziku i krizës, dhe testi benzodiazepinik rezulton negativ, afrohet faza e ndryshimit neurometabolik. Kjo është faza e rigjenerimit të asaj që benzodiazepinat kanë dëmtuar.

Të jesh i varur nga benzodiazepinat ose të kesh dikë afër teje që lufton me varësinë mund të jetë një situatë shumë e errët. Por rikuperimi i shpejtë është i mundur nëse menaxhohet siç duhet. Shumica e atyre që kërkojnë një zgjidhje për problemin janë në gjendje të heqin qafe zakonet e këqija, të rivendosin shëndetin dhe të bëhen anëtarë të plotë të shoqërisë.